اخبار فناوری

این روزها بازار تلفن‌های هوشمند دو سیم‌کارته داغ‌تر از پیش شده است. بازاری که شاید تا چند سال پیش به ندرت در آن خبری از گوشی‌های هوشمند یافت می‌شد؛ این روزها از هر چند مدل میان‌رده، می‌توان یک مدل دو سیم‌کارته نیز پیدا کرد. شاید نیاز این روزهای گیگ‌های تکنولوژی یا کاربرانی که نیازمند دو تلفن‌هوشمند هستند، به بازار میان‌رده‌ها و حتی پرچمداران دو سیم‌کارته رونق بخشیده است. 

 

تلفن هوشمند سونی، هر چند نام میان‌رده‌ها را یدک می‌کشد، اما دست کمی از یک تلفن‌‌هوشمند با امکانات مناسب ندارد. از سخت‌افزار نسبتاً قدرتمندی که در قلب آن می‌تپد گرفته تا کیفیت دوربین عکاسی تا صفحه‌نمایش IPS LCD با رزولوشن نسبتاً مناسب، جلوه بهتری را به آن بخشیده است. اما آیا همه‌ این‌ها می‌تواند دل خریداران تلفن‌های هوشمندی که در انبوهی از مدل‌های رنگارنگ و برندها و نام‌های بزرگ محاصره شده‌اند، فتح کند؟‌ این سؤالی است که تلاش می‌کنیم پاسخش را در بررسی خدمتتان ارائه کنیم. 

طراحی

شاید یکی از مهم‌ترین فاکتورهای خرید یک تلفن‌هوشمند جدید، طراحی آن باشد. طراحی دلچسب می‌تواند دل هر ببینده‌ای را برباید. تلفن‌هوشمند جدید سونی نیز هرچند از طراحی تکراری بهره می‌برد، اما هنوز جذاب به نظر می‌رسد و با همان نگاه اول می‌توان تلاش مؤثر در طراحی مناسب را در آن تشخیص داد. در واقع «اکسپریا T2 اولترا» به نوعی نسخه کوچک‌تر فبلت پرچمدار سونی یعنی اکسپریا Z Ultra است؛ همان بدنه باریک و بزرگ که این بار به جای صفحه‌نمایش 6.4 اینچ یک صفحه‌نمایش کوچک‌تر 6 اینچی را در خود جای داده است.

اکسپریا T2 Ultra Dual تنها 7.7 میلی‌متر ضخامت دارد و از نظر ظاهری بسیار شبیه به Z2 Ultra است؛ اما بدنه آن برخلاف شیشه‌ ضد‌خش بکار رفته در اکسپریا Z2 Ultra، از جنس پلاستیک ساخته شده است. البته سونی از پلاستیک سخت و نسبتاً مقاومی در این تلفن بهره برده و آن را به نوعی طراحی کرده است که به سادگی نمی‌توان آن را با تلفن‌های شیشه‌ای این شرکت، تمیز داد. به هر حال از آنجایی که این تلفن در شاخه میان‌رده‌ها جای می‌گیرد، سونی نیز تلاش نموده با حفظ جلوه ظاهری، تا جای ممکن از قطعاتی در آن استفاده کند که قیمت کلی محصول کاهش یابد.

 

 

در قسمت عقبی دستگاه،‌ دوربین 13 مگاپیکسلی Xperia T2 به همراه فلاش LED، مسئولیت ثبت خاطرات و لحظات شما را در قالب تصویر بر عهده دارد. در سمت راست بدنه پشتی، میکروفون دوم دستگاه مسئولیت کاهش نویز‌ها و سروصداها را در هنگام مکالمات بر اساس الگوریتم کاهش نویز وفقی برعهده می‌گیرد. در وسط دستگاه نیز لوگوی سونی با رنگ طوسی بر روی بدنه سفید خودنمایی می‌کند و اندکی بالاتر از آن لوگوی NFC چشمک می‌زند. در پایین‌ترین قسمت از بدنه پشتی، امضای اکسپریا بر روی دستگاه حک شده و بلندگوی باریک و عریض طوسی رنگ نیز در زیر آن به چشم می‌خورد. 

در قسمت جلویی دستگاه، حاشیه‌های باریک و اندک که در سمت چپ و راست مسئول محافظت از صفحه‌نمایش غول پیکر 6 اینچی هستند، زیبایی و ظرافت بخصوصی به آن بخشیده‌اند. در بالا و پایین دستگاه البته دیگر خبری از ظرافت و باریکی که در قسمت‌های کناری دیده می‌شد، نیست. در عوض با دو حاشیه بزرگ و بلااستفاده روبرو هستیم که هر چند لطمه چندانی به زیبایی دستگاه نمی‌رسانند، اما اگر هم نبودند،‌ اصلا جای خالیشان احساس نمی‌شد و در عوض کار‌کردن با این فبلت غول‌پیکر آسان‌تر می‌شد. حاشیه قسمت بالا لوگوی سونی، دوربین دوم با سنسور 1.1 مگاپیکسلی، بلندگو، سنسور حساس به نور برای تنظیم نور صفحه‌نمایش و در کنار آن، چراغ LED برای اعلام وضعیت فبلت دیده می‌شود. در عوض جای تعجب دارد که قسمت پایینی هیچ چیز بخصوصی به غیر از یک میکروفون عریض برای ضبط صدا را در خود جای نداده است. سونی با باریک‌‌کردن حاشیه سمت راست و چپ صفحه‌نمایش، موجب افزایش جذابیت و زیبایی T2 شده است.

مشخصات فنی تلفن Xperia T2 Ultra Dual

•  صفحه‌نمایش 6 اینچ با رزولوشن 720 در 1280 پیکسل و تراکم 245 پیکسل در اینچ
• حافظه رم 1 گیگابایت
• حافظه ذخیره‌سازی 8 گیگابایت به همراه درگاه میکرو SD تا 32 گیگابایت
• دوربین 13 مگاپیکسل با فلاش LED
• سیستم‌عامل اندروید 4.3
• پردازنده Snapdragon 400 با چهار هسته 1.4 گیگاهرتز مبتنی بر معماری Cortex A7 و گرافیک Adreno 305
• باتری 3,000 میلی آمپر ساعت
• بلوتوث 4، رادیوی FM، وای فای دو بانده 802.11 a/b/g/n و NFC
• ابعاد 165.2 در 83.8 در 7.7 میلی‌متر
• وزن 171 گرم

بهتر است نیم‌نگاهی به گوشه‌های دستگاه داشته باشیم. فبلت میان‌رده سونی تنها 7.7 میلی‌متر ضخامت دارد؛ ضخامتی که خود گویای باریک‌تر شدن دستگاه نسبت به مدل‌های مشابه در سال گذشته است. دورتادور دستگاه از پلاستیک پلی‌کربنات ساخته شده؛ اما از نظر ظاهر شبیه به فلز به نظر می‌رسد.

در  سمت راست دستگاه، همان زبان طراحی سونی که این روزها دیگر در تمامی محصولات از میان‌رده تا پرچمدار و حتی بعضی پایین‌رده‌ها دیده می‌شود،‌ خودنمایی می‌کند. در این قسمت، دکمه  پاور معروف سونی و جک استاندارد 3.5 میلی‌متری هدفون دیده می‌شوند. اندکی بالاتر در همین سمت، درگاه ورودی دو سیم کارت دیده می‌شود و اندکی پایین‌تر از دکمه پاور، دکمه‌های کاهش/افزایش حجم صدا خودنمایی می‌کنند. دکمه شاتر، نیز در پایین‌ترین قسمت در همین سمت راست، امکان عکاسی با دوربین سونی که در ادامه کیفیت آن را بررسی خواهیم کرد، فراهم می‌آورد. 

در سمت چپ نیز، تنها پورت USB جای داده شده است و بدین ترتیب فضای کاملاً خالی در اختیار قسمت بالا و پایین Xperia T2 قرار گرفته است.

در حاشیه‌های پایینی صفحه‌نمایش هیچ خبری از دکمه‌های لمسی نیست و تمامی سه دکمه اصلی در صفحه‌نمایش و به عنوان جزئی از سیستم‌عامل قرار گرفته‌اند. این موضوع منتقدین و مشوقین خاص خود را دارد و نمی‌توان از آن به عنوان نکته‌ای منفی یا حتی مثبت یاد نمود. قضاوت در این رابطه را به خودتان واگذار می‌کنیم.

به طور کلی، بدنه T2 Ultra Dual به گونه‌ای است که همه چیز یکپارچه به نظر می‌رسد و همین موضوع سبب شده تا بر ظرافت و زیبایی آن افزوده گردد. همچنین انحنای ایجاد شده در لبه‌ها علاوه بر بهبود جلوه ظاهری موجب شده است تا دستگاه بسیار خوش‌دست‌تر گردد و ارگونومی آن بهبود یابد. با این حال کار‌کردن با این تلفن غول‌پیکر همچون دیگر فبلت‌ها، آسان نیست. 

هرچند بلندگو در قسمت پشت دستگاه جای گرفته، اما نیازی به نگرانی برای قرار‌گرفتن دست بر روی آن‌ها نیست؛ چرا که اندازه بزرگ تلفن و قرار‌گرفتن بلندگوها در پایین‌ترین نقطه، سبب شده تا امکان قرار‌گرفتن انگشتانتان بر روی بلندگوها به حداقل برسد.

در نهایت لازم است به این نکته اشاره کنیم که تلفن اکسپریا T2 Ultra برخلاف Z Ultra، ضد آب و ضد‌ گردو‌غبار نیست. با این حال سونی پوشش‌های مربوط به درگاه‌های ورودی و خروجی را حفظ نموده تا ظاهر یکپارچه تلفن حفظ شود که شاید به زحمت باز و بسته‌کردن آن تمام می‌شود.

نمایشگر

 بسیاری از منتقدین و کاربران حرفه‌ای، غول ژاپنی را بخاطر صفحه نمایش بعضی از مدل‌های پرچمدار یا رده متوسط از لحاظ کیفیت رنگ و زاویه دیده مورد سرزنش قرار داده و بدان خرده می‌گرفتند که کیفیتی که انتظار آن را می‌کشند، در این محصولات دیده نمی‌شود. اما سونی طی چند مدل اخیر خود، چه در تلفن‌های پرچمدار و چه محصولات شاخه میان رده نشان داده که عزم خود را برای مقابله و برطرف سازی اشکالات صفحه نمایش برطرف ساخته است. 

تلاش سونی در T2 Ultra به وضوح بر منتقدین و کاربران نمایان است. هر چند صفحه نمایش 6 اینچی رزولوشنی برابر 720 در 1280 پیکسل دارد و چگالی پیکسل 245 پیکسل در هر اینچ است.  هرچند از نظر رزولوشن و تراکم پیکسلی این صفحه نمایش قادر به رقابت با تلفن‌های هوشمند رده بالا نیست اما از آنجایی که صفحه نمایش آن از نوع IPS LCD است دقت بالایی در نمایش رنگ‌های طبیعی دارد و زاویه دید آن نیز وسیع است. اگر از زوایای مختلف به صفحه نمایش نگاه کنید، رنگ‌ها به شکل قابل قبول و بدون بهم‌ریختگی رایج در پنل‌های TFT قابل مشاهده خواهند بود.

در این قسمت، تکنولوژی‌های معروف سونی که این روزها خود یک برند محسوب می‌شوند، در Xperia T2 Ultra استفاده شده‌اند. از جمله آن‌ها می‌توان به Mobile Bravia Engine 2 اشاره کرد که در نمایش طبیعی‌تر رنگ‌ و افزایش کیفیت صفحه نمایش تاثیر گذار است. این همان موتور پردازش تصاویر است که در تلویزیون‌های رده بالا سونی مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین تکنولوژی Triluminos نیز در بهبود صفحه نمایش این فبلت نقش دارد.

در کل برای یک تلفن میان‌رده صفحه نمایش 6 اینچی بکار گرفته شده در Xperia T2 Ultra نمره قبولی را می‌گیرد و صرفنظر از رزولوشن پایین، زاویه دید بسیار خوبی را ارایه می‌کند و همچنین شدت روشنایی آن آنقدر خوب است که حتی در زیر نور خورشید نیز، متون و تصاویر بصورت واضح قابل مشاهده باشند.

 نرم افزار

فبلت اکسپریا T2 Ultra سونی از سیستم‌عامل اندروید 4.3 بهره می‌برد و هنوز دقیقا مشخص نیست چه زمانی بسته بروز رسانی به اندروید 4.4 برای آن عرضه خواهد شد. کلیه امکانات اختصاصی سونی که در پرچمداران این شرکت همچون Xperia Z و Z Ultra در این تلفن نیز وجود دارند.

نرم افزارهای اختصاصی که تاکنون در مدل‌های پیشین وجود نداشته باشد، در این فبلت دیده نمی‌شود و  همه چیز را در بررسی‌های گذشته زومیت زیر تیغ نقد برده‌ایم. در این بخش مختصر توضیحاتی از بخش‌های اصلی ارائه می‌کنیم و برای اطلاعات بیشتر از بررسی بعضی از اپلیکیشن‌ها شما را به مطالعه بررسی تلفن‌های هوشمند Xperia Z1 Compact و Xperia M  ارجاع می‌دهیم.

تلفن / تبلت	AnTuTu 3 AnTutu 4	Linpack Single / Multi	Quadrant	GLB 2.7 HD Egypt (FPS)	Vellamo HTML 5 / Metal	CF Bench v1.2/v1.3	BaseMark OS II
Xperia T2 Ultra	17,713 19,570	101.30 300.19	9,400		2,019 589	11,462 17,736	411
Samsung Galaxy S5	32,335	436.63 / 512.66	23050	-	1521 / 1261	47003
LG G Pro Lite Dual	6,927	48.3 / 69.3	3,886	-	1,596 / 443	6,189
Xperia Z1 Compact	34,558	420 / 702	20,661	-	2,806 / 1,177	33,893
Xperia C	13,757	38 / 148	3,950	-	1,553	13,278
Nexus 5	23,593	660 / 346	9,179	25	2,085 / 1,206	22,280
Galaxy Note 3	32,108	420 / 870	20,056	26	2,490	24,250
LG G Pad 8.3	21,796	300 / 794	12,083	-	2,498 / 731	25,720
Padfone Infinity 2	35,609	381 / 722	22,352	25	2892 / 1191	32150
FonePad 7	19,548	102.0/216.5	5,649	-	1,857 / 623	6,549
Xperia M	9,120	94.9/142.3	4254	26	1780	8,765
LG G2	31,856	430.0 / 950.0	19,270	24	2,798	36,050
Xperia Z1	30,861	463.0/936.0	20,592	23	2,658	32,809
Xperia Z Ultra	29,750	405.0/864.0	18,530	23	3,005	32,021
Padfone Infinity	24,050	310.0/670.1	12,125		2,410	24,890
Hyundai T10	15,803	54.0/155.0	4,020		1,750	12,061
Xperia Tablet Z	20,495	210/608	7,610		2,259	18,037
Galaxy S4 - Octa	26,151	781.0	12,396		2,062	18,730
LG Optimus G	18,214	220.6/604.8	7,024		2,012	14,130
Hyundai T7	14,826		3,870		1,491	11,937
Xperia Z	19,549	230/630	8,029		2,280	16,020
HTC One	23,931	301.59/694.2	12,289		2,399	25,390
Xperia TX	11,310		5,810		2,350	9,240
Padfone 2	22,092	611.0 Multi	7,950		2,490	18,185
Nexus 4	17,980	54.0 / 213.0	4,902		1,342	14,240

اسپیکر

 با کمک اسپیکرهای بزرگ و عریضی که بخش اعظم از قسمت پایینی در بدنه پشتی را به خود اختصاص داده‌اند، می‌توانید موزیک‌های خود را با کیفیت مناسب پخش کنید، ولی اگر انتظار صدای بلند یا صدایی که براحتی در مکان‌های شلوغ و وسیع قابل شنیدن باشد، دارید،‌ اولترا تی‌2 شما را دلسرد خواهد کرد. 

همچنین اپلیکشن موزیک اختصاصی سونی، واکمن که پیش از این آن را در Xperia M مورد بررسی قرار داده‌ایم امکانات بسیاری را در زمینه پخش موزیک و صدالبته در قالب یک رابط کاربری مناسب قرار می‌دهد. 

جمع بندی

اکسپریا T2 Ultra یک فبلت میان‌رده با ظاهری جذاب، بدنه‌ای باریک و سخت‌افزاری قابل قبول است. اما از آنجایی که این فبلت در شاخه فبلت‌های میان رده قرار می‌گیرد سونی نیز سعی نموده با حفظ ظاهر فبلت پرچمدار خود تا جای ممکن از قطعات ارزان‌تری در ساخت این محصول بهره ببرد تا قیمت نهایی آن کاهش یابد. این فبلت به پردازنده متوسط، بدنه پلاستیکی به جای شیشه، لبه‌های پلی‌کربنات به جای فلز و صفحه نمایش 720p به جای 1080p مجهز شده است. اما هیچ‌کدام از این‌ها باعث نشده است تا وقتی اکسپریا T2 Ultra را در دست می‌گیرید حس یک کالای ارزان قیمت و کم‌کیفیت به شما انتقال شود. اکسپریا T2 Ultra هم زیباست و هم خوش‌ساخت اما قرار نیست انتظار یک محصول پرچمدار را از آن داشت. این تلفن احتمالا با قیمت مناسبی روانه بازار کشور خواهد شد اما از قلم دیجیتال پشتیبانی نمی‌کند و برخلاف اکسپریا Z Ultra از قلم‌های عادی نیز نمی‌توان برای یادداشت برداری در آن بهره برد. در واقع اکسپریا T2 Ultra امکانات فبلت‌ها مانند نرم‌افزارهای اختصاصی طراحی و یادداشت برداری با امکانات متنوع را در اختیار کاربر قرار نمی‌دهد و بیشتر شبیه به یک تلفن غول‌پیکر است که کاربران علاقمند به صفحه نمایش‌های بزرگ را هدف قرار داده است، افرادی که قصد دارد از تلفن خود برای وب‌گردی، تماشای ویدیو، مطالعه کتاب و دیگر قابلیت‌های مرتبط با محتوا بهره ببرند اما بودجه‌شان نیز اجازه نمی‌دهد تا به سراغ فبلت‌های مطرحی همچون گلکسی نوت یا اکسپریا Z Ultra بروند.

در تهیه این مقاله مسعود یوسف نژ‌اد، سیامک احدی مشارکت کردند.

علی رغم اینکه شخصاً* مقالات بسیاری درباره تلویزیون‌ها نوشته‌ام، آخرین بار در تابستان سال 2000 یک تلویزیون 27 اینچ CRT برای خود خریدم. در عوض تمامی کاربری‌های تلویزیون را بر روی صفحه‌ی 102 اینچی که پروژکتورم ایجاد می‌کند، تماشا می‌کنم. جالب است بدانید نه تنها هزینه‌ی راه‌اندازی یک پروژکتور چندان زیاد نیست، بلکه جای زیادی اشغال نکرده، وزن کمی دارد و از همه مهم‌تر صفحه خروجی بزرگ‌تری را با قیمت بسیار کم به شما هدیه می‌کند و نصب و راه‌اندازی‌اش به مراتب ساده‌تر از آن چیزی است که فکرش را می‌کنید. در این مقاله به بررسی مزایا و معایب پروژکتورها خواهیم پرداخت و اینکه چرا چنین وسیله‌ای حقیقتاً برای بسیاری مناسب‌تر است.

اصول اولیه پروژکتورها

پروژکتورهای نمایش از جلو در حقیقت سامانه‌ای دو تکه هستند: یک پروژکتور که تصاویر را ایجاد می‌کند و صفحه‌ی مخصوصی که آن را بازتاب می‌دهد. دانستن اینکه پروژکتورها از دو بخش اصلی تشکیل شده‌اند، برخی افراد ناشی را می‌ترساند و آنها از خرید و نصب آن صرفه نظر می‌کنند. در حالی که این کار بسیار ساده و سهل است. پروژکتورهای مورد نظر ما عموماً با یکی از این سه فناوری تولید شده‌اند: DLP، LCD یا LCOS.

پروژکتورهای LCD اصولاً با همان فناوری ساخته شده‌اند که در تلویزیون‌هایی با پنل تخت (Flat-Panel) شاهدش هستیم. در واقع، پروژکتورهایی از این دست در حوزه‌ی قیمتی ارزان تا متوسط جای می‌گیرند. البته مدتی قبل آن‌ها را می‌توانستیم در دسته‌ی پروژکتورهای اقتصادی یا بسیار ارزان قیمت جای دهیم، اما با توجه به پیشرفت‌هایی که در برخی از مدل‌های جدید صورت گرفته قدری بر قیمت تمام شده‌ی آن‌ها افزوده شده است. اپسون، برای نمونه در این چند سال گذشته پروژکتورهای بسیار خوبی تهیه و به بازار عرضه کرده است.

پروژکتورهای DLP یا پردازش رقومی نور (Digital Light Processing) از تراشه‌های کوچکی با میلیون‌ها آینه‌ی کوچک تشکیل شده‌اند. این دسته از پروژکتورها در محدوده‌ی قیمتی بسیار ارزان تا فوق گران جای می‌گیرند که نه تنها برای استفاده‌های شخصی بلکه برای سالن‌های سینما نیز کاربرد دارند. نمایش دیجیتال در سالن‌های سینما اغلب با استفاده از پروژکتورهای DLP صورت می‌گیرد. هر چند نسبت کنتراست و سطح مشکی تصویر خروجی آن‌ها به خوبی بسیاری از پروژکتورهای LCOS یا مدل‌های LCD نیست، اما وضوح نمایش حرکت آن بهتر از سایر نمونه‌هاست. به همین خاطر از پروژکتورهای DLP زیاد تعریف نمی‌کنیم، اما عموماً کیفیت تصویر آن‌ها خیلی خوب است.

LCOS یا پروژکتورهای کریستال مایع بر روی سیلیکون (liquid Crystal on Silicon) را می‌توان نمونه‌ای هیبریدی (دوگانه) و از ترکیب دو نوع پروژکتور پیشین – یعنی DLP و LCD – دانست. که بر روی صفحه آینه‌ای آن لایه‌ای از کریستال مایع قرار دارد. از این گذشته سطح رنگ مشکی و نسبت کنتراست هر دو در حد بسیار عالی است. پروژکتورهای کمپانی JVC برای نمونه (که سری D-ILA نام دارند) بهترین نسبت کنتراست ممکن را در این بین ارائه می‌کنند. از نظر کیفیت، پروژکتورهای سری SXRD شرکت سونی نیز با فاصله‌ای کم در مقام دوم قرار می‌گیرند. محدوده‌ی قیمتی این سری از پروژکتورها از متوسط تا گران قیمت جای دارد، البته پروژکتورهای سری 4K سونی بسیار گران قیمت و در عین حال پیشرفته هستند.

فواید پروژکتورها

اندازه: این یکی از مواردی است که در وهل? اول به نظر می‌آید و از عوامل مهم در انتخاب پروژکتور مناسب با توجه به نیاز فرد است. شخصاً یک پروژکتور با عرض نمایش 3.6 متر یا 144 اینچ در خانه دارم که می‌تواند به خوبی فیلم‌ها را به نسبت 2.35:1 نمایش دهد؛ و در حالت تصویری 16x9، شخصیت‌های فیلم تقریباً اندازه‌ی واقعی خودشان هستند، شاید هم قدری بزرگ‌تر! و در حالت کلوزآپ، سر کاراکتر فیلم تقریباً 1.2 متر می‌شود.

بیایید از منظر دیگری به این موضوع نگاه کنیم: تماشای فیلم «ارباب حلقه‌ها» با نسبت 2.35:1 در صفحه‌ی نمایشی که تقریباً تمامی فضای دیوار روبروی شما را پر می‌کند حقیقتاً بسیار جذاب است. به تازگی هم، از تلویزیونی که در خانه داشتم به عنوان نمایشگر رایانه استفاده می‌کنم. که به دلیل ابعاد بسیار بزرگ و خوبی که دارد خود تماشاخانه‌ای تمام عیار به شمار می‌رود.

در صفحات کوچک، تلویزیون‌های پنجاه اینچ و بیشتر، نمی‌توانید تمامی جزئیاتی که در فیلم‌های فول‌ اچ‌دی (1080 پیکسل) وجود دارد را از نزدیک ببینید. و با توجه به فاصله‌ی متوسط 3 متری که از تصویر داریم، چشم قادر به تشخیص تمامی موارد موجود در آن نیست. اما زمانی که این ابعاد را به 100 اینچ یا بیشتر ارتقا می‌دهید، می‌توانید تک تک موهای فرد را بشمارید.

اینجاست که پروژکتورهای 4K وارد بازی می‌شوند. هر چند گمان می‌کنم کیفیت اولترا اچ‌دی در تلویزیون‌های 4K کیفیت جالبی نیست، پروژکتورهای 4K انتخابی ایده‌آل به شمار می‌روند. اصولاً هر چه تصویر بزرگ‌تر می‌شود نیاز به رزولوشن بالاتر خواهیم داشت. اغلب افراد احتمالا قادر به تشخیص پیکسل‌ها در تصویری 150 اینچ از فاصله 2.5 تا 3 متری هستند. پد ضد عرق my dry متأسفانه در حال حاضر پیدا کردن پروژکتورهای اولترا اچ‌دی سخت‌تر از تلویزیون‌های اولترا اچ‌دی شده است. اگر می‌خواهید ابعاد و اندازه‌ی ایده‌آل صفحه نمایش، فاصله تماشا و وضوح تصویر را در چنین دستگاه‌های 4K بدست آورید، بهتر است به این ماشین حساب که کریس هینونز آن‌ را تهیه کرده مراجعه کنید.

باید توجه داشته باشید تصاویر کم کیفیتی که در DVDهای معمولی یا شبکه‌های داخلی پخش می‌شوند در چنین دستگاه‌های نمایش با کیفیتی عذاب آور خواهد بود. بدتر از همه اینکه با تهیه چنین تجهیزاتی، خانه‌ی شما به پاتوق فیلم بازی‌های دوستان و آشنایان بدل شده و بیش از آن چیزی که برای خرید تجهیزات صوتی و تصویری هزینه کرده‌اید، باید برای پذیرایی از میهمانان دائمی سرمایه‌گذاری کنید!

دیدن راحت‌تر تصاویر: شاید بعضی از شما از خود بپرسید تماشای چنین تصاویر بزرگی به چشم آسیب نمی‌زند؟ در حقیقت، قضیه برعکس تصور شماست. پر کردن درصد بیشتری از فضای قابل مشاهده شما با درخشندگی متوسط بر روی صفحه‌ی نمایش بزرگ برای چشم آزار دهنده نیست. و بیشتر شبیه سینمای واقعی است که اغلب بیش از 5 واحد نوری (فوت لمبرت) یا بیشتر تولید نمی‌کند (بر روی صفحه نمایش من، اغلب پروژکتورها چیزی بین 30 تا 40 واحد نور تولید می‌کنند؛ و یک LED LCD می‌تواند تا سه برابر آن نور تولید کند). 

فضای مورد نیاز

اگر پروژکتور را بر روی سقف نصب کنید، صفحه آن می‌تواند بر روی دیوار تشکیل شود. نصب‌های گران قیمت‌تر شامل صفحات جمع شدنی نیز هستند که صفحه پروژکتور در سقف جمع شده و زمانی که از پروژکتور استفاده نمی‌کنید از نظر محو می‌شوند. برخی افراد نیز ترجیح می‌دهند دیوار را به خوبی رنگ کنند و دیگر صفحه نمایش نخرند، اما شخصاً این کار نمی‌پسندم.

البته می‌توانید در حالت معمول تلویزیون خود را به دیوار نصب کنید، اما بسیاری این کار را نمی‌کنند. البته این تلویزیون‌ها در مقایسه با صفحه بسیار سبک مورد نیاز پروژکتورها بسیار سنگین هستند، و حتی اگر از دستتان رها شود باز هم احتمال آسیب به آن بسیار کم خواهند بود.

معایب

نور: خب، این مشکل بزرگی در نوع خود است. فرقی نمی‌کند که پروژکتور شما تا چه حد پرنور باشد، و باز هم فرقی نمی‌کند که صفحه نمایش شما از چه ماده‌ای شکل گرفته است، هر نور محیطی که در اتاق وجود دارد می‌تواند به تصویر نهایی شما آسیب برساند. تجربه‌ی تماشای تلویزیون با نوری که بر روی آن سایه افکنده را فراموش کنید، چرا که باید بتوانید کنترل تمام عیاری بر روی نور اتاق داشته باشید، در غیر این صورت تنها شب‌ها می‌توانید به تماشا بنشینید. در سینمای خانگی که شخصاً برای خود ایجاد کرده‌ام، روزها قدری نور وارد محیط می‌شود، هر چند آنقدر نیست که برای کیفیت تصویر تاثیر منفی داشته باشد ولی به همین خاطر است که تنها شب‌ها می‌توانم کیفیت دستگاه‌های پروژکتور را آزمایش و بررسی کنم که نهایتاً به تجربه‌ی عجیب و غریبی منجر شده است.

لامپ‌ها: تقریباً تمامی پروژکتورها از لامپ‌های UHP استفاده می‌کنند، که می‌تواند چند هزار ساعتی کار کند و بعد از آن نیز می‌توان با چند صد دلار دوباره آن را به حالت اول برگرداند. حدوداً هر دو سال یک بار باید آن را تعویض کنید که رابطه مستقیمی با میزان استفاده شما دارد. البته می‌توان لامپ‌های UHP را با لامپ‌های LED ارزانتر جایگزین کرد، ولی این لامپ‌ها نیز هزینه‌ی بالایی در پی دارند و کارایی لامپ‌های UHP را ندارند.

عادات عجیب و غریب: با استفاده از این پروژکتورها، برخی از عادات روزمره شما به طرز عجیبی تغییر خواهند کرد. مثلاً؛

• - از میزان راه رفتن‌تان در مقابل صفحه نمایش کاسته خواهد شد.
• - به همین خاطر نمی‌توانید از فناوری‌هایی نظیر Kinect یا کنسول‌های بازی Wii استفاده کند. چرا که ایستادن در مقابل تصویر موجب سایه افکندن بر آن می‌شود، البته اگر پروژکتور را بر روی سقف نصب کنید چنین مشکلی نخواهید داشت.
• - صفحه نمایش تلویزیون دوستانتان بسیار کوچک‌تر به نظر خواهد رسید.

البته این موارد پس از سال‌ها استفاده از پروژکتور در اینجانب به وجود آمده است.

دیگر معایب

صدا: لازم به ذکر نیست که نیاز به دستگاه گیرنده و بلندگوی پخش صدا خواهد داشت؛ چرا که پروژکتور همانند تلویزیون نیست که دارای بلندگویی برای پخش صدا باشد. از طرف دیگر هیچ کدام از پروژکتورها گیرند? دیجیتالی تصویر ندارند، به همین خاطر نیاز به یک دستگاه ستاپ‌باکس یا ریسیور ماهواره خواهید داشت؛ البته کاربرانی که از تلویزیون‌های ماهواره‌ای یا دیجیتالی استفاده می‌کنند نصف قضیه را حل کرده‌اند.

صفحه نمایش: خب حالا نوبت به صفحه نمایش می‌رسد. قیمت صفحه‌های نمایش از چند صد دلار تا چند هزار دلار در نوسان است. همان‌طور که در بالا ذکر شد، هرگز از دیوار خانه به عنوان صفحه نمایش استفاده نکنید. از آنجا که تصاویر حاصل از تابش نور پروژکتور بر روی صفحه نمایش است؛ پس اگر این صفحه دارای ناهمواری یا زوایدی باشد، آن‌ها نیز همیشه دیده می‌شوند. به همین خاطر بهتر است قدری هزینه کرده و یک صفحه سفید خوب برای خودتان تهیه کنید. برخی از صفحات نمایش دارای قابلیت‌های ویژه‌ای هستند که از آن جمله می‌توان به بهبود تصویر خروجی، افرایش کنتراست تصویر ارتقای سطح رنگ مشکی تصویر یا سایر موارد اشاره کرد. بهتر است برای انتخاب نمونه مناسب سری به بازار بزنید و یا پیش از آن در فروشگاه‌های اینترنتی اطلاعات بیشتری کسب کنید.

کابل‌ها: کابل‌ها مشکل دیگری است که خواسته یا ناخواسته با آن سر و کار خواهید داشت. کابل HDMI ی که از دستگاه گیرنده‌ی تصویری خارج شده را باید به پروژکتور خود متصل کنید. البته به تازگی فناوری‌های بی‌سیم نیز به بازار عرضه شده که می‌تواند دردسرهای کمتری در مقایسه با استفاده از کابل داشته باشد؛ متاسفانه قیمت پروژکتورهای بی‌سیم کمی چشمگیر است.

صدای اضافی: از آنجایی که لامپ‌های UHP و LED گرمای قابل توجهی ایجاد می‌کنند به همین خاطر پروژکتورها دارای فن‌هایی هستند که برای خنک کردن دستگاه مورد استفاده قرار می‌گیرند. به همین خاطر میزان صدای تولیدی آن نیز در محیط اضافه می‌شود. پروژکتورهای ارزان قیمت و کوچک صدای بلندتری ایجاد می‌کنند. در حالی که پروژکتورهای بزرگ و گران قیمت‌تر به گونه‌ای طراحی شده‌اند که صدای کمتری تولید کرده و تقریباً بی صدا باشند. اگر قرار است پروژکتور در بالای سرتان قرار گیرد، بهتر است مدل‌های کم و سر و صداتر را انتخاب کنید. و اگر قرار است این دستگاه در قفسه‌ای در فاصله‌ای دور قرار گیرند، این موضوع چندان اهمیتی نخواهد داشت.

هزینه: هزینه‌ی دیگری را نیز در نظر بگیرید. هر چند پروژکتورهای ارزان قیمت زیر 1000 دلاری در بازار کم نیستند، و دارای کیفیت تصویر خوب می‌باشند، باید قدری سرکیسه را شل کنید. پروژکتورهایی نظیر JVC X35، سونی HW50 و اپسون 5020 را بررسی کرده‌ام که دستگاه‌های بسیار خوبی هستند. این پروژکتورها در حدود قیمتی 3 تا 4 هزار دلار جای دارند که قدری به جیب مبارک سنگین می‌آید؛ آن هم با این نرخ دلار!

جالب اینجاست که تناسب خطی خاصی بین قیمت پروژکتور و کارایی و کیفیت آن وجود ندارد. در حالی که شرکت اپسون ارائه دهنده‌ی شفاف‌ترین صفحات نمایش است، به راحتی می‌تواند تصاویر 150 اینچی را نمایش دهد. از سوی دیگر پروژکتورهای JVC بهترین کنتراست تصویر را دارند و سونی نیز رنگ‌های حقیقی و دقیقی را ارائه می‌کند. محصولات شرکت سونی شامل پروژکتورهای 4K می‌شوند و پروژکتورهای DLP نیز می‌توانند در عین حال رنگ‌های حقیقی و نوری خارق‌العاده‌ای داشته باشند.

جمع‌بندی

همان‌طور که می‌دانید شخصاً یکی از طرفداران استفاده از پروژکتور به جای تلویزیون هستم. با این حال معتقدم که افراد کمتری به این موضوع اعتقاد عملی دارند. دلیل این موضوع این است که به شخصه پروژکتوری نصب کرده‌ام که تصویر نهایی آن 102 اینچ است و با آن به تماشای فیلم و برنامه‌های تلویزیونی می‌نشینم و در مابقی زمان‌ها از آن برای بازی‌های ویدئویی بهره می‌برم؛ به نظر شما آیا می‌توانم دوباره به تجربه‌ی قدیمی تماشای تلویزیون عادت کنم!؟

نظر شما در این باره چیست؟ آیا مایل به جایگزین نمودن پروژکتور به جای تلویزیون هستید؟ دلیل انتخاب یا عدم انتخاب پروژکتور به عنوان نمایشگر اصلی خانه را در بخش نظرات همین مقاله مطرح کنید.

* این مقاله به قلم و از کلام جئوفری موریسون نوشته شده است.